Oglądaliście serial "Wielkie kłamstewka"? Czołówka, piosenka i ogólnie początek serialu zaczyna się sielankowo. To oczywiście pozory. Tak samo jest z tą powieścią. Sielanka w stylu Fannie Flagg z początku książki zmienia się w dosyć mroczną powieść Johna Steinbecka.
Według tego co udało mi się wywnioskować po technologii, ubiorze i braku zakazu palenia w pomieszczeniach publicznych książka dzieje się w latach 60-tych.
Isabelle to zamknięta w sobie osoba, żyje gdzieś na uboczu społeczeństwa. Nie jest niemiła, po prostu jest taktowna i grzeczna, ale też nie nawiązuje z nikim bliższych relacji.
Amy jest wierną kopią swojej matki, różni je jedynie uroda, ponieważ Amy może uchodzić za piękną, natomiast jej matka jest przeciętna. Ma koleżankę Stacy, z którą podczas przerw pali papierosy. Jest grzeczna, małomówna i jakby nieobecna.
Oprócz tytułowych bohaterek poznajemy całe miasteczko. Są tu koleżanki z biura Isabelle, jej szef, znajomi Amy oraz ludzie z kościoła. Jak te fragmenty są zaprezentowane to mistrzostwo! To tak jakby Jean-Pierre Jeunet stworzył z niej film - lecimy i następuje przybliżenie na okno Grubej Bev, za chwilę znowu się oddalamy i wlatujemy do domu Avery'ego. Widzimy co wszyscy w miasteczku robią w tym samym momencie.
Kiedy powieść się rozkręca poznajemy po kawałku historię Isabelle i jej tajemnice. Postępowanie Amy doprowadza do zburzenia muru jaki stworzyła wokół siebie Isabelle. Dopiero na końcu możemy w pełni zrozumieć dlaczego w danej sytuacji postąpiła tak, a nie inaczej oraz zrozumiemy jej reakcję na pewne wydarzenia.
Jeżeli mam wybierać, to z obu naszych bohaterek bardziej mi się podobała Isabelle. Wiele w życiu przeszła, miała trudny start, sama wychowywała dziecko w obcym mieście. Amy często nie rozumiałam. Jej decyzje i czyny były dziwne i zastanawiałam się po co ona to robi. Było w niej coś chaotycznego, to tak jakby spuścić psa z łańcucha, który nie zna innego życia i teraz nie wie co ma ze sobą zrobić, ale równocześnie chce spróbować wszystkiego.
Bardzo lubię książki Elizabeth Strout. Wprowadza czytelnika w niesamowity klimat. Jej styl, język, sposób snucia opowieści jest genialny. "Amy i Isabelle" to jej debiut i jak na razie z wszystkich trzech jej książek, które przeczytałam mogę powiedzieć, że ta jest moją ulubioną.
"Amy i Isabelle" to opowieść o dorastaniu, buncie, trudnych relacjach z matką i próbą odnalezienia siebie samego. Nasze bohaterki mają ogromy bagaż doświadczeń i próbują ułożyć sobie normalne, szczęśliwe życie.
Książkę mogę szczerze polecić, jest to znakomita powieść obyczajowa, opowiadająca o małym amerykańskim miasteczku i tajemnicach jego mieszkańców. Akcja nie jest gwałtowna, ale sam klimat powieści sprawia, że zarówno chcesz czytać dalej, ale też szkoda jest jej kończyć.
Moja ocena: 8/10