Początkowo książka trochę mnie denerwowała. Te ciągłe imprezy, na których nic ciekawego się nie dzieje. A sama Livie to niestety nie jest jej siostra, która swoimi odzywkami zawsze umiała mnie rozśmieszyć. Potem w miarę poznawania historii bohaterów czytało mi się znacznie lepiej.
Livie miała od dziecka poukładane życie, które tak naprawdę ułożył jej ojciec. Zawsze była we wszystkim najlepsza, bo starała się go zadowolić, nawet po jego śmierci. Wiedziała, że chce zdawać na medycynę, bo tak sobie wymarzył właśnie ojciec i tego się trzymała. Teraz kiedy naprawdę ma styczność z chorymi poprzez wolontariat na oddziale onkologii dziecięcej, zaczyna się wahać. Nie jest w stanie zachowywać powagę, kiedy jest otoczona przez chorobę.
Książka pokazuje, że nie zawsze to co widać na zewnątrz człowieka jest jego prawdziwą naturą. Nawet najbardziej poukładany człowiek może być jednak zupełnie inny i na odwrót. Temat przemocy domowej staje się już za bardzo oklepany. To już moja druga, czy trzecia tego typu książka w ostatnim czasie, która go porusza. Ta część nie zachwyciła mnie tak jak poprzednia, ale i tak sięgnę po kolejne tomy.
Moja ocena: 7/10
Uwielbiam tą część! Chyba nawet bardziej podobała mi się niż historia o Kacey ;)
OdpowiedzUsuńA mi jakoś pierwsza lepiej poszła ;)
UsuńNiestety, ale ja nie przepadam za twórczością tej autorki :)
OdpowiedzUsuńNie wszystkim to samo musi się podobać ;)
UsuńTa seria dopiero przede mną :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam! ♥
Świat oczami dwóch pokoleń
W takim razie polecam :)
UsuńNie znam autorki ale książka wydaje się ciekawa:)
OdpowiedzUsuńNaprawdę? Jest bardzo popularna :)
UsuńNie miałam jeszcze okazji przeczytać.
OdpowiedzUsuńMyślę nad zakupem tej i poprzedniej części, tylko czekam na jakąś promkę na Świecie Książki :D.
OdpowiedzUsuń